Ένα ρωσικό καρτούν αξίζει να το διηγηθούμε διότι είναι εξαιρετικά διδακτικό.
Ένας ναυαγός σ' ένα νησί απελπίζεται με τα χρόνια που περνάνε διότι κανένα από τα πλοία στον ορίζοντα δεν φαίνεται να βλέπει τις αγωνιώδεις κινήσεις που κάνει με το πουκάμισο του να τον δούνε.
Κάποια στιγμή έρχονται συνεργεία ολόκληρα του Hollywood, γυρίζουν ταινία με πυρετώδεις ρυθμούς. Βγαίνουν οι ημίγυμνες καλλονές στον ήλιο, βάζουν την τάδε αντηλιακή κρέμα που διαφημιζουν, κλπ., κλπ., τα μαζεύουν όλα οι οπερατέρ και ηχολήπτες και φεύγουν.
Αυτόν τον αφήνουν εκεί.
Το ίδιο επαναλαμβάνεται μ' ένα αεροπλανοφόρο που αποβιβάζει στο νησί του στρατεύματα, κάνει ασκήσεις και τελικά τα μαζεύει όλα και φεύγει.
Τον αφήνει εκεί.
Το ίδιο μ’ ένα ψαράδικο σκάφος. Έρχεται, στήνει ένα εργοστάσιο κονσερβοποίησης ψαριών, κάνει χρυσές ψαριές και τελικά τα μαζεύει όλα και φεύγει.
Τελικά αυτός απελπίζεται.
Εως ότου ακούει ένα πλιτς πλιτς και βλέπει μία γυναίκα να περνάει κοντά του να κολυμπάει ακουμπώντας σ' ένα ξύλο. Οπότε αυτή του κάνει ένα νεύμα: Έλα κοντά μου!
Αυτός πηγαίνει δίπλα της και κολυμπάνε πια μαζί προς την μακρινή σωτηρία που πιο πάνω την είπαμε "Θέωση". Δικαιούμαστε να χρησιμοποιούμε έναν τόσο μεγαλειώδη όρο; Ναι, διότι πίσω από την ιστοριούλα των δύο ασήμαντων νέων παίζεται ένα τεράστιο παιχνίδι, παρατηρούσε ο Σοπενάουερ, που είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, η διαιώνιση του ανθρωπίνου γένους. Που θα λέγαμε ότι είναι ένα άλλο όνομα του Θεού. Μια μετωνυμία Του.
Αντίθετα, και ο πιο γαλαξιακός οργασμός μεταξύ δύο ανδρών ή δύο γυναικών μπορεί να κάνει καλό στους ίδιους, και γι' αυτό τους ευχόμαστε να τον έχουν όσο πιο συχνά μπορούν, αλλά δεν προσφέρει τίποτα στην ευρύτερη κοινότητα. Είναι μία αυστηρά ιδιωτική υπόθεση. Που ταιριάζει στον κόσμο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (private enterprise). Είναι τυχαίο ότι private parts λέγονται τα αιδοία (επίκοινη λέξη) αμφοτέρων των φύλων; Ενώ ο Άλφρεντ Άντλερ παρατηρούσε ότι "η σεξουαλικότητα ΔΕΝ αποτελεί ιδιωτική υπόθεση".
Comments