Ο πολύς κόσμος πιστεύει απλοϊκά ότι ο Μαρξ απέρριπτε κυρίως την διάκριση σε πλούσιους και φτωχούς. Βεβαίως την απέρριπτε, αλλά τη θεωρούσε μέχρι σήμερα αναπόφευκτη και ίσως και στο μέλλον. Συνεπώς, η κριτική που έκανε στην κεφαλαιοκρατία, δεν ήταν ότι μοίραζε σε άνισες φέτες την πίτα, αλλά ότι δεν άφηνε την πίτα να μεγαλώσει όσο θα μπορούσε κάτω από άλλη διαχείριση. Αυτό λοιπόν που τον έκανε έξαλλο ήταν το στραγγάλισμα των παραγωγικών δυνάμεων (των ταλέντων όλων των ανθρώπων, του κεφιού τους, των νιάτων τους, του χρόνους τους, των δυνάμεών τους) από τις ζουρλομανδυακές (ιστορικά ξεπερασμένες) παραγωγικές σχέσεις.
Comments