Ο βιογράφος του Φρόυντ και στενός του συνεργάτης Εrnest Jones γράφει στην γνωστή βιογραφία του ότι ο Φρόυντ εκνευρίστηκε πολύ κάποια μέρα επειδή κάποιος ξένος απέδωσε το χιόνι ως άλλου γένους, ενώ στα γερμανικά είναι θ η λ υ κ ο ύ. Αυτό το ασήμαντο φαινόμενο που δεν νομίζω ότι συνδυαζόταν με κάποια ψυχοθεραπεία και ερμηνεία φαινομένου, μας κάνει να σκεφτούμε πόσο μεγάλη σημασία έχουν τα γένη των ονομάτων και ουσιαστικών στις διάφορες γλώσσες.
Εχει τεράστια σημασία το ότι ο Ανατέλλων Ηλιος στα γιαπωνέζικα είναι γένους θηλυκού! Οπότε καταλαβαίνουμε ότι οι καμικάζι που έδιναν τη ζωή τους για την <Άνατέλουσα Ηλία>= την Ιαπωνία, την έδιναν για μία Πατριδα που οπωσδήποτε συμβολίζει τη Μητέρα (Motherland) και όχι για ένα ουδέτερο πράγμα όπως είναι Το έθνος.
Είχαμε αναλύσει οτι ελληνικά ο Σηκουάνας είναι αρσενικός και το να πέφτει ο Ιαβέρης σε αυτόν δεν σημαίνει ιδιαιτερα κατι. Όταν όμως μαθαίνουμε ότι στα Γαλλικά είναι θ η λ υ κ ό ς και ότι είναι ομόηχη λέξη με το στήθος της μητέρας, με τον μαστό δηλαδή, καταλαβαίνουμε ότι ο Ιαβέρης επιστρέφει στη μήτρα της μάνας του. Στον τάφο βέβαια που είναι ταυτόχρονα ο κόρφος της Μητέρας Γης όπως ο Οιδίπους επί Κολωνώ, μπαίνοντας στο σπήλαιο, επιστρέφει στη Μητέρα γη και στον χθόνιο Δία (που είναι εξίσου ισχυρός με τον Ουράνιο Δία, μόνο που είναι στον κάτω κόσμο και όχι στον επάνω, είναι αδελφός του ουρανίου Διός).
Το ίδιο γίνεται και με το πολιτικό Κόμμα που στα αγγλικά είναι γένους.. θηλυκού! Παραθέτουμε μία καταπληκτική παράγραφο από τον Koestler για να δούμε τι τεράστια συνέπεια έχει αυτο.
Φλεγεται να γινει δεκτος στο Γερμανικο Κομμουνιστικο Κομμα το 1930 σα να ειναι η... αγκαλια μιας πολυποθητης Γυναικας! Οι σύνδεσμοί του τον συμβουλεύουν να μην γίνει επίσημα μέλος του κόμματος για να μπορεί να δουλεύει ανετώτερα στην καρδιά του μεγάλου αστικου εκδοτικού συγκροτήματος Ullstein στο Βερολίνο. (Αραιώσαμε τις θηλυκές λεξεις και τις γράψαμε με Κεφαλαία)
I accepted the necessity for conspiratorial vigilance. Βut I felt increasingly frustrated. I was running after the Party, thirsting to throw myself completely into H E R arms, and the more breathlessly I struggled to possess and be possessed by H E R , the more elusive and anattainable S H E became. So, like all rejected suitors, I racked my brain for gifts to make H E R smile and soften H E R stony heart. I had offered to sacrifice my job of journalist and lead the humble life, driving a tractor in the Russian steppes. That was petty-bourgeois romanticism, I was told.
(Παραδεχόμουνα την αναγκαιότητα για συνωμοτική επαγρύπνηση. Όμως ένοιωθα όλο και πιο ματαιωμένος στην επιθυμία μου. Κυνηγούσα το Κόμμα διψώντας να ρίξω τον εαυτό μου ολοκληρωτικά στους κόλπους του. Και ό,σο περισσότερο προσπαθούσα με κομμενη την ανάσα να το κατακτήσω και να κατακτηθώ από αυτό, τόσο περισσότερο φευγαλέο και απρόσιτο μου γινόταν αυτό. Έτσι, όπως όλοι οι μνηστήρες που έφαγαν χυλόπιτα, έσπαγα το κεφάλι μου να βρω να του κάνω δώρα να χαμογελάσει και να μαλακώσω την πέτρινη καρδιά του. Είχα προτείνει να θυσιάσω τη δουλειά μου και να ζήσω την ταπεινή ζωή ενός οδηγού τρακτέρ στις Ρωσικές στέπες. Αλλά αυτό, μου είπαν, ήτανε μικροαστικός ρομαντισμός).
Γι' αυτό και όσοι διεγράφοντο στο μεσοπόλεμο από ένα κομμουνιστικό κόμμα ένοιωθαν όπως οι Χριστιανοί όταν αφοριζόντουσαν από την Εκκλησία και γινόντουσαν αποσυνάγωγοι. Δεν τους έμενε συχνά, παρά μόνο η αυτοκτονία. Συχνά ένοιωθαν συνειδητότατα ότι Εκκλησία και Κόμμα ήταν το ίδιο πράγμα. Και το καταλαβαίνουμε τώρα καλύτερα με την περιγραφή του Κέσλερ*.
Στον Προμηθέα Δεσμώτη οι βασανιστές του Προμηθέα, οι δεσμποφύλακες είναι Κράτος και Βία. Αλλά δεν είναι - υποπτευόμαστε - ΤΟ Κράτος, αλλά Ο Κράτος, ώστε να δημιουργεί ένα είδος ζευγαριού με τη Βία και αυτό φαίνεται στις μεταφράσεις της Πόλιτείας του Πλάτωνα ή της Απολογίας του Σωκράτους όπου το Κράτος είναι γένους αρσενικού στην αγγλική μετάφραση. Πράγματα που έχουν μεγάλη σημασία, αλλά μας διαφεύγουν.
[*Ο Άρθουρ Κέσλερ (5 Σεπτεμβρίου 1905 – 1983) ήταν Ούγγρος συγγραφέας, ο οποίος από το 1931 έως το 1938 υπήρξε κομμουνιστής, αλλά, συγκλονισμένος από τις Δίκες της Μόσχας, αποκήρυξε τις ιδέες του. Προηγουμένως, είχε μεταβεί ως δημοσιογράφος στην Ισπανία του Φράνκο, όπου συνελήφθη και
παρ' ολίγον να εκτελεστεί. Τις εμπειρίες του αποτύπωσε στο έργο του "Ισπανική διαθήκη". Το 1941 κυκλοφόρησε στην Αγγλία το γνωστότερο βιβλίο του "Το μηδέν και το άπειρο", όπου περιγράφει τον διωγμό ενός πρώην μπολσεβίκου που συλλαμβάνεται στη Μόσχα και ομολογεί εγκλήματα που δεν διέπραξε. Στο ίδιο κλίμα κινείται και το επόμενο έργο του "Ο Κομισσαριος και ο Γιόγκι" (1945). Ακολούθησαν διάφορες μελέτες γύρω από τη ζωή και τον άνθρωπο. Όπως π.χ. η "Πράξη της Δημιουργίας", ο "Λωτός και το ρομπότ", μια ανάλυση του μυστικισμού της Ανατολής, και η "Δέκατη Τρίτη Φυλή", μια μελέτη για την καταγωγή των Εβραίων. Τον Μάρτιο του 1983, ο Κέσλερ -που υπέφερε από λευχαιμία και τη νόσο του Πάρκινσον και ήταν κηρυγμένος οπαδός της ευθανασίας- και η γυναίκα του, Σύνθια, αυτοκτόνησαν. Από ένα ανέκδοτο στα ελληνικά κείμενό του (1944) οι κάτωθι φράσεις: "(…) Τώρα η τρέλα μας συνίσταται στο να προσπαθήσουμε να σας αφηγηθούμε πώς οι Εβραίοι από όλη την Ευρώπη σκοτωθήκαμε μαζικά στους θαλάμους αερίων, με ηλεκτρικές εκκενώσεις, θαμμένοι ζωντανοί. Οι νεκροί είναι ήδη τρία εκατομμύρια. Πρόκειται για την πιο γιγαντιαία μαζική εκτέλεση που υπάρχει στην Ιστορία και συνεχίζεται καθημερινά, κάθε ώρα, όπως οι δείκτες του ρολογιού σας. Ενώ γράφω, έχω μπροστά μου, πάνω στο τραπέζι, κάποιες φωτογραφίες, οι οποίες εξηγούν τη συγκίνηση και την πικρία μου. Κάποιος πέθανε έχοντας τες βγάλει κρυφά από την Πολωνία: κάποιος ο οποίος σκέφτηκε ότι άξιζαν τον κόπο. Τα γεγονότα έγινα γνωστά σε φυλλάδια, σε λευκές βίβλους, σε εφημερίδες, σε περιοδικά. Και πριν από λίγες μέρες, συνάντησα έναν από τους πιο γνωστούς Αμερικανούς δημοσιογράφους. Μου διηγήθηκε ότι σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση, εννέα στους δέκα Αμερικανούς, όταν τους ρωτάνε εάν πιστεύουν στις ναζιστικές θηριωδίες, απαντούν ότι είναι απλώς ψέματα της προπαγάνδας και δεν πιστεύουν ούτε μια λέξη. Ήδη εδώ και τρία χρόνια κάνω διαλέξεις σε Αμερικανούς στρατιώτες, στην Αγγλία, και η στάση τους είναι η ίδια. Δεν πιστεύουν για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, δεν πιστεύουν για τα παιδιά που πέθαναν της πείνας στην Ελλάδα, τους ομήρους που τουφεκίστηκαν στη Γαλλία, τους κοινούς τάφους στην Πολωνία. Δεν έχουν ακούσει ποτέ για το Λίντιτσε, την Τρεμπλίνκα ή το Μπέλσεν. (…)"]
Comments