Πάρβους. Ένα όνομα που θα μπορούσε να είναι θρύλος (αλλά δεν είναι).
Υπάρχει ένα κείμενο του Τρότσκι που στα ελληνικά θα έπρεπε να έχει έναν τίτλο κάπως έτσι: "Νεκρολογία για έναν φίλο που είναι ζωντανός". Νομίζω ο τίτλος στα αγγλικά είναι "An Obituary on a Living Friend".
Είναι αδύνατον κάποιος να εννοήσει τη θεωρία της διαρκούς επανάστασης δίχως να γνωρίζει την ύπαρξη του Πάρβους. Και είναι αδύνατον κάποιος να έχει μελετήσει σωστά την ιστορία των επαναστατικών κινημάτων των αρχών του 20ου αιώνα, αν δεν έχει εντρυφήσει στην προσωπική ιστορία του Πάρβους. Και είναι αδύνατον κάποιος στα σοβαρά να ονειρεύεται επαναστάσεις του σήμερα ή του αύριο, αν δεν θυμάται την (και δεν διδάσκεται από την) ιστορία του Πάρβους - αυτής της σημαντικής προσωπικότητας των αρχών του 20ου αιώνα.
Βέβαια για να πούμε και του στραβού το δίκιο, δε φταίνε μόνο οι τροτσκιστές καθοδηγητές: Ο Πάρβους είναι μια ιστορία που τείνει να ξεχαστεί απ' όλους. Ουσιαστικά, άλλωστε, ποτέ δεν έπεσαν πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας στο βαθμό που θα του άξιζε. Όμως αυτό είναι άδικο. Συχνά η ιστορία είναι άπονη και αδικεί κάποιους βασικούς πρωταγωνιστές της. Και ο Πάρβους ήταν όντως βασικός πρωταγωνιστής της ιστορίας του 20ου αιώνα!
Δίχως τον Πάρβους είναι πολύ πιθανό να μη νικούσαν ποτέ οι νεότουρκοι και ο Κεμάλ Ατατούρκ. Πουλούσε όπλα και στους Τούρκους και στους Έλληνες το 1912. Το δε επαναστατικό τουτ ψευδώνυμο (αφού τον έλεγαν Χέλφαντ) σήμαινε στα λατινικά τον "λίγο" (parvus), ενώ φυσικά είχε - δικαίως - μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.
Δίχως τον Πάρβους ουδέποτε θα νικούσαν οι μπολσεβίκοι, διότι αυτός ο ζάπλουτος έμπορος όπλων και φίλος του Λένιν συνέλαβε την ιδέα να στείλουν οι Γερμανοί τον Λένιν με σφραγισμένο τρένο στην Πετρούπολη, προκειμένου αυτός να σταματήσει τον πόλεμο, όπως αυτός ήθελε και αυτούς βόλευε, διότι θα σταμάγαν να πολεμάνε στο ανατολικό μέτωπο και θα αντιμετώπιζαν μόνο στο δυτικό την τριπλή συμμαχία Γάλλων, Άγγλων και κυρίως Αμερικανών που θα αποβιβαζόντουσαν προσεχώς.
Δίχως τον Πάρβους ενδέχεται να μην είχε γίνει ποτέ η εξέγερση των σπαρτακιστών, η Ρόζα Λούξεμπουργκ ενδέχεται να ζούσε μέχρι τα βαθιά της γεράματα, και αν ο Πάρβους βοηθούσε αποτελεσματικά τη δημοκρατία της Βαϊμάρης ενδέχεται ο Χίτλερ και οι ναζί ποτέ να μην είχαν γίνει εξουσία.
Χίτλερ, Στάλιν, Κεμάλ Ατατούρκ, δεν άξιζαν όσο μια τρίχα του Πάρβους.
Ας εντρυφήσουμε στις λεπτομέρειες της ιστορίας και ας την αφήσουμε να μας διδάξει.
Το 1903 ένας άσημος Άγγλος οικονομολόγος, ο Χόμπσον (Hobson), προεξόφλησε ως αναπόφευκτο τον Παγκόσμιο Πόλεμο που θα ξέσπαγε μετά από 11 χρόνια από την μελέτη των Δασμών και των διαμαχών Αγγλίας-Γερμανιας για τις Αγορές και τις Πρώτες Ύλες. Ο ταπεινός υφηγητής απελύθη επί τόπου!
Ο μόνος που κατάλαβε τη σοβαρότητα της ανάλυσής του ήταν ο Λένιν.
Γι' αυτό και ήταν ο μόνος που καθόλου δεν εξεπλάγη όταν ξέσπασε ο Πόλεμος. Όταν όλοι οι άλλοι τρίβανε τα ματιά τους μη πιστεύοντας αυτά που έβλεπαν να γίνονται. Όταν είδε το 1914 τις γενικές Επιστρατεύσεις όλων στον τύπο, είπε
"Δεν είναι δυνατόν να μας κάνουν τέτοιο δώρο!"
Εννοώντας ότι μοιράζοντας οι Καθεστωτικοί, όλων των εμπολέμων, εκατομμύρια ντουφέκια σε εργάτες και χωρικούς, εξόπλιζαν αυτούς που θα τους ανέτρεπαν/καταργούσαν τρία χρόνια αργότερα.
Ο Κόσμος σήμερα μοιάζει με 'κείνον. Έναν αιώνα μετά.
Π.χ. μας τρέλλαναν τόσα χρόνια με την "πολυπόθητη" ΕΛΕΥΘΕΡΗ διακίνηση κεφαλαίων, αγαθών και (ελάχιστα) ανθρώπων.
Το 1ο επετεύχθη. Το 2ο αποδεικνύεται πολύ σκληρό καρύδι. Η Δύση φώναζε όσο έπρεπε να εξαγάγει τα πλεονάσματα της. Σήμερα, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να εκτραχύνεται, ζούμε με το φόβο ενός νέου ψυχρού παγκοσμίου πολέμου.
Τώρα που άλλες χώρες παράγουν πολύ φτηνότερα (π.χ. η Ρωσία τα ορυκτά καύσιμα και η Κίνα το ατσάλι) οι οπαδοί του "Laissez Faire, Laissez passer" που αυτοαποκαλούνται με απέραντη αυταρέσκεια "Φιλελεύθεροι" ή "Νεοφιλελεύθεροι" (ενώ στην πραγματικότητα είναι κυνικοί κοινωνικοί Δαρβινιστές), την έκαναν στριφογυριστή επί τόπου και ζητάνε ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΟΥΣ ΔΑΣΜΟΥΣ!!
コメント