Το μονιμότερο πρόβλημα της ανθρωπότητας, από τότε που θυμάται τον εαυτό της (τουλάχιστον 15.000 χρόνια π.Χ.), είναι η διαίρεσή της σε λίγους πλούσιους και σε πολλούς φτωχούς. Ακραία φτώχεια είναι βέβαια η σκλαβιά, η δουλεία.
Ο Χάουαρντ Ζινν, διαπρεπής αριστερός Αμερικάνος Ιστορικός, ήταν ο μόνος αρμόδιος να γράψει για αυτά τα φοβερά πράγματα που οι συνήθεις Ιστορικοί είτε αγνοούν είτε παρασιωπούν φοβούμενοι και τη σκιά τους - όχι άδικα - καθως οι Κατεστημένες Δυνάμεις θέλουν να ελέγχουν το Παρελθόν ελέγχοντας την μνήμη της Ανθρωπότητας. Ένας φίλος που έζησε στην Ισπανία τη δεκαετία 1990-2000 όταν ρωτούσε για τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, τον αντερωτούσαν κατάπληκτοι "ΠΟΙΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ;" (!!!!), υποκρινόμενοι ότι δεν έγινε ποτέ, ενώ στην πραγματικότητα τον θυμούνται περίφημα.
Στις 29 Νοεμβρίου 1781, σε ένα πλοίο που κατευθυνόταν προς την Τζαμάικα, συνέβη η σφαγή του Zong. Ο καπετάνιος έδωσε εντολή να πετάξουν 54 σκλάβους Αφρικανούς στη θάλασσα. Άλλοι 78 πνίγηκαν τις επόμενες δύο ημέρες. Μέχρι να φτάσει το πλοίο στην Καραϊβική, 132 άτομα είχαν δολοφονηθεί. Όταν το πλοίο επέστρεψε στην Αγγλία, οι ιδιοκτήτες ήθελαν να αποζημιωθoύν πλήρως για κάθε σκλάβο Αφρικανό που έχασαν. Η αξίωσή τους θα μπορούσε να είχε γίνει δεκτή αν δεν ήταν ο Olaudah Equiano (επίσης γνωστός ως Gustavus Vassa), που κάποτε ήταν σκλάβος. Ενώ ζούσε στην Αγγλία, έμαθε για την τραγωδία και ειδοποίησε έναν φίλο που ήταν πολέμιος της δουλείας. Η υπόθεση πήγε στο δικαστήριο. Στην αρχή το δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ των ιδιοκτητών του πλοίου. Εφόσον ήταν επιτρεπτό να σκοτώνονται ζώα για την ασφάλεια του πλοίου, αποφάσισαν, ήταν επιτρεπτό να σκοτωθούν σκλάβοι για τον ίδιο λόγο. Η ασφαλιστική εταιρεία άσκησε έφεση και η υπόθεση εκδικάστηκε εκ νέου. Αυτή τη φορά το δικαστήριο αποφάσισε ότι οι Αφρικανοί στο πλοίο ήταν άνθρωποι. (Αυτή είναι η περίπτωση που εμφανίζεται στην ταινία "Belle.")
Ενώ επικρατεί η λαθεμένη άποψη ότι αριστερά και δεξιά υπάρχουν από την Γαλλική Επανάσταση, από το πώς κάθισαν στα έδρανα της Βουλής οι 700 βουλευτές της, στην πραγματικότητα οι όροι αυτοί, όχι μόνο μπορούν, αλλά και πρέπει να εφαρμόζονται αναδρομικά διότι ισχύουν τουλάχιστος από τα βάθη της ιστορίας.
Οποτεδήποτε έγινε προσπάθεια στην ιστορία για αναδασμό γεωργικών και άλλων περιουσιών, οι προνομιούχες τάξεις αντέδρασαν βιαιότατα. Το 1000 π.Χ. τόλμησαν να δολοφονήσουν τον αυτοκράτορα της Κίνας που ήταν, υποτίθεται, ο γιος του ουρανού επί της γης. Αυτήν την τύχη φοβόντουσαν οι #Αθηναίοι ότι θα είχε και ο σοφός #Σόλων, όταν έκανε την περίφημη #σεισάχθειά του (=απόσειση των χρεών και διαγραφή τους) με την οποίαν καταργούσε την (κυριολεκτική) δουλεία από χρέη πολλών Αθηναίων. Το ίδιο, σκώτωσαν τον 20χρονο βασιλέα #Άγη Δ' στη #Σπάρτη το 240 π.Χ. και αργότερα στη Ρώμη τους δύο διάσημους αδελφούς Γράκχους, τον #Γάιο και τον #Τιβέριο, με 10 χρόνια διαφορά ανάμεσα στις δύο σφαγές 3000 Ρωμαίων οπαδών τους κάθε φορά, ενώ κατείχαν και οι δύο το ανώτατο αξίωμα του Δημάρχου. Και οι δύο ήσαν εγγονοί του διάσημου στρατηγού #Σκιπίωνα του Αφρικανού που 'χε τσακίσει στη Ζάμα τον εφιάλτη της Ρώμης, τον Αννίβα. Η μητέρα των #Γράκχων μεγάλωσε τα δύο αγοράκια λέγοντάς τους "κουράστηκα να με αποκαλούν κόρη του Σκιπίωνα. Θέλω να με αποκαλούν μητέρα των Γράκχων!" Μετά τη δολοφονία των δύο Δημάρχων, ο λαός ένοχος που δεν τους υποστήριξε περισσότερο ανήγειρε ναό προς τιμήν τους όπου αρχιιέρεια ήταν η μάνα τους.
Comentários