Τα μόνα λόγια που μπορούμε να πούμε σε κάποιον που έχασε έναν δικό του είναι σχετικά περιορισμένα και κάπως τυποποιημένα: "Τώρα αναπαύθηκε" / "Θα ζει αφού θα υπάρχει στη μνήμη σας" / "Τα θερμότερα Συλλυπητήρια εμού και της οικογένειάς μου" / "καλό Παράδεισο" / "Θα σας κοιτάζει από τον Ουρανό" / και άλλα παρόμοια.
Αλλά το να ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ η τ ε λ ε υ τ ή, προσωπικά το βρίσκω μακάβριο.
Π. χ. "Ε Π Ι Τ Ε Λ Ο Υ Σ, αναπαύθηκε!" Εννοώντας λιγότερο ότι έπαψε την περιαγωγή από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και περισσότερο ότι η ζωή είναι ένα "καψόνι" τελείωσης και όποιος "ετελειώθη", δ ι κ α ι ο ύ τ α ι Αιωνίου πλέον Αναπαύσεως.!!
Αντίληψις συναφής προς την "Σ α μ σ α ρ α" των Ινδουιστών (ότι ο ατελείωτος κύκλος των επανενσαρκώσεων αποτελεί ένα Βάσανο και ΜΙΑ Βάσανο που π ρ έ π ε ι να πάρει κάποιο τέλος. Εξ ου και η αναφώνησις ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!)
Στην Πετρέλλα της Νότιας Ιταλίας, πρώην μεγάλης Ελλάδος, οι σκελετοί των Πυθαγορείων που επίσης πίστευαν στην Μετενσάρκωση φορούν ένα χρυσό δακτυλίδι που γράφει "ΤΩΡΑ ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ".
Ο μύθος του "Περιπλανώμενου Ιουδαίου" (που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ) δεν επινοήθηκε από τον Ευγένιο Σύη εκ του μηδενός στα "Μυστήρια των Παρισίων". Προϋπήρχε στον ίδιον τον Ιουδαϊσμό. Άλλο αν δεν το παραδέχεται αντρίκια, ανοιχτά. Διότι ο σοφολογιότατος (Ραββίνος) Αθηνών Αλβέρτος Αρράρ, επιβεβαίωσε ότι ο Ιουδαϊσμός πιστεύει ΕΠΙΣΗΜΩΣ σ' ένα κύκλο επανενσαρκώσεων, αλλά μόνο προφορικά. Δεν το γράφει στα επίσημα κείμενά του. Συνεπώς ο μύθος/θρύλος του περιπλανώμενου Εβραίου που "καταδικάζεται" να επανενσαρκώνεται επί 2000 χρόνια επειδή δεν έδωσε νερό στον διψασμένο Ιησού προς τον Γολγοθά, προδίδει την γενικότερη δοξασία των Ιουδαϊστών περί κύκλου παρόμοιου προς τη Σαμσάρα των Ινδουϊστών.
Commenti