Στο ανθρώπινο είδος, ήδη από τότε που στάθηκε στα πόδια του εδώ και κάποια εκατομμύρια χρόνια, η ενασχόληση με το μέγεθος και την εμφάνιση των ερωτικών του οργάνων έχει προσλάβει έναν χαρακτήρα εμμονικό. Φάρμακα, αλοιφές, εργαλεία, τατουάζ, αποτρίχωση και άλλες τεχνικές, έχουν επιστρατευτεί για την βελτίωση της εικόνας και της εκπομπής μηνυμάτων έλξης και αποτελεσματικότητας. Στο βάθος όμως, στο αρχέγονο σεξουαλικό φαντασιακό, ο φόβος απώλειας ή δυσμορφίας του ερωτικού οργάνου και στα δύο φύλα και το “ξεστράγγισμα” του σπέρματος στο αρσενικό, βιώνονται ως άκρως απειλητικές, παθολογικές καταστάσεις. Στο πεδίο της πολιτισμικής ψυχοπαθολογίας εμφανίζονται ως δυο ξεχωριστά πολιτιστικά ψυχοσύνδρομα.
Σύνδρομο Koro
Στην πρώτη περίπτωση, ο ασθενής, συνήθως άνδρας αλλά δεν αποκλείονται και γυναίκες, καταλαμβάνεται από ένα τρομερό άγχος επειδή πιστεύει (ουσιαστικά «το βλέπει» με τα μάτια του) ότι τα γεννητικά του όργανα συρρικνώνονται, εισέρχονται μέσα στο σώμα του και ότι αυτό θα του προκαλέσει ανικανότητα, στείρωση και στο τέλος θα του στοιχίσει τη ζωή. Στην αγωνιώδη προσπάθεια συγγενών και φίλων που προστρέχουν για να τον βοηθήσουν «να το τραβήξει έξω», δημιουργούνται καταστάσεις απολύτως ιλαροτραγικές.
Συνήθως αναφέρονται σποραδικά περιστατικά στην ΝΑ Ασία και στην Κίνα σε άτομα χαμηλής μόρφωσης και χρήστες κάνναβης, αλλά δεν σπανίζουν και επιδημικές μορφές. Στην Κίνα οι λαϊκές παραδόσεις το αποδίδουν στα κακά πνεύματα της θηλυκής αλεπούς και αντιμετωπίζεται με έναν ιδιαίτερο εξορκισμό, στη ΝΑ Ασία σε τροφική δηλητηρίαση και στην Αφρική σε μαγική επίδραση. Έχουν αναφερθεί περιστατικά στις ΗΠΑ σε χρήστες κάνναβης και σποραδικά στην Ελλάδα σε ναυτικούς, προφανώς χρήστες κάνναβης.
Δεν υπάρχει ομοφωνία για το τί είδους νόσος είναι, αλλά επικρατούσα είναι η άποψη ότι πρόκειται περί παραληρηματικής διαταραχής (ψυχωσικού τύπου σύνδρομο ευνουχισμού). Έχει επίσης υποστηριχθεί ότι είναι μια κατάσταση αποπροσωποποίησης με άγχος και πανικό ή ότι πρόκειται περί υστερικής νόσου. Άλλου τύπου φαντασιώσεις, περισσότερο συλλογικές και πολιτιστικές, είναι οι σχετιζόμενες με τα γεννητικά όργανα της γυναίκας, που συνήθως εκφράζονται στις ανδρικές συναναστροφές ως κακόγουστοι αστεϊσμοί ή χαριτολογήματα:
ο κόλπος ως νοσογόνος παράγων (αφροδίσια νοσήματα) ή ως “καταβροχθιστικό-ευνουχιστικό” όργανο (vagina dentata)
ο κόλπος ως κάτι που καραδοκεί για να αρπάξει το πέος (penis captivus)
ότι είναι βαθύς και ατελείωτος σαν μινωικός λαβύρινθος, και μπορεί να χαθεί κανείς εκεί μέσα.
Σύνδρομο Ντατ (Dhat)
Στην δεύτερη περίπτωση το σύνδρομο ντατ είναι η σπερματόρροια όπως έχει ονομασθεί στην ινδική ιατρική και έχει επικρατήσει στην διεθνή ορολογία. Εκδηλώνεται με άγχος απώλειας σπέρματος είτε στη διάρκεια του ύπνου είτε διά των ούρων. Ο ασθενής αναστατώνεται με τη σκέψη ότι χάνει το σπέρμα του ακόμη και κατά τη συνουσία ή τον αυνανισμό. Συνδυάζεται και με συμπτώματα, όπως ανικανότητα, πρώιμη εκσπερμάτωση, άγχος για την εξέλιξη της σεξουαλικής κατάστασης. Μείζων κατάθλιψη είναι συνήθης διάγνωση στους πάσχοντες από αυτό το σύνδρομο.
Η άποψη ότι η σπερματόρροια είναι εξόχως βλαπτική βασίζεται σε ανεδαφικές λαϊκές και ιατρικές δοξασίες (Ιπποκράτης, Γαληνός κ.λ.π.) σύμφωνα με τις οποίες το σπέρμα είναι η πιο πυκνή, συμπυκνωμένη και τέλεια ουσία του σώματος, το ζωτικό ελιξήριο της ζωής και η συγκράτησή του εγγυάται ζωτικότητα, υγεία και μακροζωία.
Στον Ταντρισμό διδάσκεται και η παλίνδρομη εκσπερμάτιση που είναι προς τα μέσα, διότι κατακρατά το σπέρμα. Γενικά πιστεύεται ότι 40 σταγόνες λίπους παράγουν μια σταγόνα αίματος και 40 σταγόνες αίματος παράγουν 1 σταγόνα σπέρματος. Απώλεια του, σημαίνει εξαφάνιση του ζωτικού πνεύματος, εξάντληση, συρρίκνωση του πέους, απώλεια δυνατότητας αρρενογονίας, τερατογένεση του εμβρύου, σαρκοπενία και αποξήρανση του σώματος.
Υπάρχει αίρεση μέσα στην Ορθοδοξία της κυρίας Ναυσικάς Παπαϊωάννου, η οποία έχει κάνει τρεις γάμους, αλλά πείθει υγιέστατους άνδρες στα ντουζένια τους, 35 ετών, όχι μόνο να μην παντρεύονται και να μην αυνανίζονται, αλλά ούτε καν να έχουν ονειρώξεις! Τις οποίες θεωρεί μεγάλη αμαρτία! Αυτή η Ταρτούφισσα το παιζει συνεχιστρια μιας πυροβολημένης Μυστικίστριας, της (μάλλον) ανισόρροπης Σοφίας Άντζακα, που έχει γράψει μεταξύ άλλων και το “Δοσίληθο πέος”. Η Παπαϊωάννου θεωρεί πώς με την εκροή σπέρματος καθ’ οιονδήποτε τρόπο χάνουν την Πνευματικότητά τους(!) Δείχνει ότι μοιάζει με τον Τζιμ Τζόουνς, τον Νταίηβιντ Κορρές (Βέρνον Χάουελ, που ταυτιζόταν με τους δύο μεγάλους βασιλείς Δαυίδ και Κύρο) και άλλους Αιρεσιάρχες που οδήγησαν στο θάνατο τους οπαδούς τους. Αλλά ενδιαφέρον έχει ότι στα τελευταία στάδια οι Αρχηγοί δήλωσαν πως ΌΛΕΣ οι γυναίκες, ακόμα και οι παντρεμένες, θα γκαστρωνόντουσαν ΜΟΝΟΝ από τους ίδιους! Τυχόν συνουσία των υπάνδρων γυναικών με τους συζύγους τους θα εθεωρείτο… μοιχεία(!)
Ο παθών Μιχάλής Τζανουλίνος δηλώνει δημόσια ότι η “αίρεση αυτής της π α τ σ α β ο ύ ρ α ς, έχει βαλθεί να φάει τα πάντα! Δυστυχώς έμπλεξε στα πλοκάμια της ο γιός μου, α ρ ι σ τ ο ύ χ ο ς και χαρισματικός αρχιτέκτονας, που είχε χάσει την μητέρα του στα εννέα του χρονια".
William Blake, "The Selfhood of Deceit" (Ο εγωκεντρισμός της εξαπάτησης)
Ιατροί του 19ου αιώνα πίστευαν ότι απώλεια του σπέρματος, κυρίως διά του αυνανισμού, μπορεί να προκαλέσει μελαγχολία, εξάντληση και τρέλα. Αυτές οι απόψεις επιδρούσαν κατά τρόπο τρομοκρατικό στην αντίληψη των ανθρώπων για τη σημασία του σπέρματος, τις επιπτώσεις από την απώλειά του και εκδηλώσεις όπως το σύνδρομο Ντατ είναι συχνές σε όλες τις κουλτούρες ακόμη και σήμερα. Αποχή, εγκράτεια, αγνότητα, απέχθεια προς τα ερωτικά, εθελοντική αυτοστέρηση από τον αυνανισμό, το ερωτικό παιχνίδι και την συνουσία, είναι το αποτέλεσμα αυτού του ιδεολογήματος στο πολιτισμικό φαντασιακό. Αυτή η ακραία μορφή στέρησης μπορεί να είναι εκδήλωση θρησκευτικού ή άλλου ασκητισμού, ποικίλων αντιλήψεων που θεωρούν τη σεξουαλικότητα βλαπτική για την υγεία ή δείγμα ψυχοπαθολογίας.
Στο βάθος κάθε ατομικής προσπάθειας για καταστολή της σεξουαλικότητας πολλές φορές ανιχνεύεται κάποια σωματική ανικανότητα, έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας ή σεξουαλική ψυχρότητα. Ωστόσο, μακροχρόνια σεξουαλική αποστέρηση στους άνδρες δεν βρέθηκε να σχετίζεται με επιπτώσεις, εκτός από κάποια μείωση της παραγωγής τεστοστερόνης, πράγμα που ίσως αυξάνει την αντοχή τους στις λοιμώξεις αφού είναι γνωστή η ανοσοκατασταλτική δράση της τεστοστερόνης. Στις γυναίκες αναφέρεται ότι η μακροχρόνια αποχή ίσως σχετίζεται με αμηνόρροια. Ευρήματα παντελώς ατεκμηρίωτα.
Σε αποχή οδηγεί επίσης η υποταγή στον ηθικό κανόνα ότι σκοπός της σεξουαλικότητας είναι η αναπαραγωγή και όχι η ηδονή, πράγμα που σημαίνει ότι η συνουσία επιτρέπεται οπωσδήποτε μέσα στο πλαίσιο του γάμου και μόνο για τεκνοποίηση. Αυτούσια η άποψη αυτή παρουσιάζεται στους “Νόμους” του Πλάτωνα και σήμερα ισχύει σε ορισμένες θρησκευτικές κοινότητες, αλλά εν μέρει έχει επηρεάσει την απαγορευτική στάση άλλων κοινωνικών και θρησκευτικών ρευμάτων προς τις προγαμιαίες και παράλληλες σεξουαλικές σχέσεις.
Ο Πλάτωνας, τόσο στην “Πολιτεία” όσο και στους Νόμους, επιτρέπει την σεξουαλική επαφή μεταξύ των εγγάμων κατά τη διάρκεια της γόνιμης ηλικίας (30-50 για τους άνδρες και 20-40 για τις γυναίκες) που αποσκοπεί στην τεκνογονία. Εκτός της νόμιμης ηλικίας και εκτός γάμου, η συνουσία απαγορεύεται. Το παιδί που θα γεννηθεί από τέτοια συνουσία είναι νόθο με όλες τις σχετικές συνέπειες. Κάθε συνουσία με γυναίκες που δεν επιθυμούν να γίνουν μητέρες καταδικάζεται. Η ομοφυλοφιλία και η παιδεραστία δήθεν καταδικάζονται, ενώ εκθειάζονται στον “Φαίδρο” και στο “Συμπόσιο”. Η εμφάνιση της Διοτίμας στο “Συμπόσιο” εκτιμούμε ότι είναι συγγραφική επινόηση του Πλάτωνα, γνωστού gay, για “ξεκάρφωμα”. Δηλαδή εμφανίζει μία γυναίκα να είναι σοφή περί τα ερωτικά, ενώ ο ίδιος είχε χαμηλότατη ιδέα για τις γυναίκες (τις γελοιοποιεί στον “Κρατύλο” με μία δήθεν παραμνησία κλπ.).
Ενώ η μυστικότητα και η απόκρυψη των παράνομων σεξουαλικών δραστηριοτήτων (μοιχεία κ.λ.π.), το «λανθάνειν που προέρχεται από την αιδώ», αναμενόμενα ενισχύεται στον Πλάτωνα και θεωρείται έντιμη πράξη! Γι’ αυτό ο Αντισθένης τον απεκάλεσε “Σάθωνα” (τσουτσουνολάτρη) από τη σάθα, το τσουτσούνι των αγοριών στη γλώσσα των νταντάδων.
Στο σύγχρονο κοινωνικό φαντασιακό περί την σεξουαλικότητα, διακινείται και η θεωρία ότι το σπέρμα όταν απορροφηθεί από τον βλεννογόνο του κόλπου ή έστω του στόματος της γυναίκας, έχει αντικαταθλιπτικές, ηρεμιστικές και θυμοαναληπτικές ιδιότητες, λόγω του ότι περιέχει ποικίλες ορμόνες, αλλά και σεροτονίνη, ωκυτοκίνη, την υπναγωγό μελατονίνη κ.λ.π. Λέγεται επίσης ότι το μπάνιο της Κλεοπάτρας δεν περιείχε γάλα, αλλά σπέρμα ανδρών. Η άποψη αυτή υποστηρίχθηκε και από κάποιες συγκριτικές μελέτες σε γυναίκες που χρησιμοποίησαν ή όχι προφυλακτικό. Στις δεύτερες, σε σχετικά ψυχομετρικά εργαλεία, ανιχνεύθηκαν πολύ χαμηλότερα επίπεδα κατάθλιψης και υψηλότερα αισθήματος ευτυχίας, από τις πρώτες. Απαιτείται περαιτέρω μελέτη αυτού του θέματος.
Πάντως για να κλείσω, αυτή δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία βλακώδης πρόταση για την θεραπεία της κατάθλιψης, μετά την κεταμίνη, τα μανιτάρια, και κάποιες ανούσιες τυποποιημένες ψυχοθεραπείες.
[Φιλοξενούμενη τροποποιημένη δημοσίευση από ανάρτηση του φίλου μου Ψυχιάτρου Νικηφόρου Αγγελόπουλου στο facebook.]
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ Θ. (1970). Αλλοιοπροσωπία τύπου Κόρο επί Έλληνος ναύτου. Ιατρική Επιθεώρηση Ενόπλων Δυνάμεων 4:885-887.
GORDON G. GALLUP (2002) Does Semen Have Antidepressant Properties?
Comentários