Το 1944 στο Bretton Woods ο John Maynard Keynes είχε προτείνει την υιοθέτηση ενός παγκόσμιου νομίσματος του bancor με βάση το χρυσό. Έτσι και σήμερα ο Βαγγέλης Αθανασόπουλος, μηχανικός του Ε.Μ.Π. προτείνει την υιοθέτηση ενός παγκόσμιου νομίσματος με βάση τα σπάνια μέταλλα που λέγονται και σπάνιες γαίες που είναι τα τελευταία 17 ραδιενεργά μέταλλα του περιοδικού πίνακα των στοιχείων του Μεντελέγιεφ, τα οποία ξέρουμε ότι παίζουν τεράστιο ρόλο στη σύγχρονη τεχνολογία και γι’ αυτό ακριβώς είναι πανάκριβα πολύ περισσότερο από το χρυσό. Ευτυχώς δεν είναι σπάνια, όπως θα νόμιζε κανείς από το όνομά τους, βρίσκονται παντού, αλλά είναι δυσκολότατη η εξόρυξη τους και με μεγάλο ανθρώπινο κόστος σε καρκίνους. Γι’ αυτό η Κίνα που ξεκίνησε πρώτη τη συστηματική εκ-μετάλλευσή τους το 1970 (κατόπιν της υποδείξεως του Ντενγκ Χσιάο Πίνγκ ότι πρέπει η Κίνα να αποκτήσει το “πετρέλαιό της” δηλαδή κάτι που να την παρακαλάνε οι άλλοι να τους το δώσει) έκανε 20 χρόνια για να αναπτύξει τις τεχνικές εξόρυξής τους. Και τελικά το κατάφεραν με αποτέλεσμα να προηγούνται όλων των άλλων ακόμα και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Γι’ αυτό και η Κίνα έχει ένα είδος μονοπωλίου προς το παρόν σε αυτές τις “γαίες”. Ασφαλώς εξαρτώνται οι πάντες απ’ αυτήν. Έτσι ο Ντενγκ, άνθρωπος “με στρογγυλό κεφάλι αλλά τετράγωνη σκέψη” κατά την έκφραση του Μάο Τσε Τούνγκ, πέτυχε απόλυτα το στόχο του. Το ερώτημα λοιπόν είναι καθαρά πολιτικό εάν η ανθρωπότητα και οι κοινωνίες θα δεχτούν να έχουν ένα ενιαίο νόμισμα. Πράγμα που σημαίνει βέβαια μία παγκόσμια διακυβέρνηση από τον ΟΗΕ ή κάποιο κέντρο παρόμοιο με τον ΟΗΕ διότι είναι αδύνατον βέβαια να συνεχίσουν οι κεντρικές τράπεζες να κάνουν ότι τους αρέσει με τα fiat νομισματοκοπεία τους που τυπώνουν αβέρτα χαρτί όποτε θέλουν. Συνεπώς η υιοθέτηση ενός παγκόσμιου νομίσματος είναι ένα τεράστιο πολιτικό ζήτημα και όχι οικονομικό με την στενή έννοια του όρου. Ούτε λίγο ούτε πολύ ίσως συμπίπτει με μία συμφιλίωση, θα ‘λεγε κανείς παγκόσμια των κοινωνιών και των Συστημάτων ώστε να δεχτούν αυτό το ενιαίο νόμισμα.
Δεν γνωρίζουμε αν αυτό θα συνεπαγόταν και την αναγκαιότητα μιας ενιαίας νομοθεσίας για τα πάντα, δηλαδή συνένωση των ποινικών δικαίων σε Μία μορφή περίπου όπως έκανε ο Ναπολέων με τον αστικό κώδικα στη Γαλλία όταν τον συστηματοποίησε, ή παλαιότερα έκανε ο Ιουστινιανός με τον Τριβωνιανό και ακόμα περισσότερο βέβαια παλαιότερα οι Ρωμαίοι ή ακόμα περισσότερο παλιότερα ο Αθηναίος Δράκων.
Οι ενοποιητικές δυνάμεις της ανθρωπότητας που δεν έχουν καμία σχέση με την κακοπροαίρετη παγκοσμίωση ή παγκοσμιοποίηση που θέλησαν να επιβάλουν οι κυρίαρχοι της Ν.Τ.Π. προωθείται εκ των πραγμάτων από την επιστήμη την τεχνολογία και την λογικότατη και θεμιτότατη επιθυμία όλων των ανθρώπων να ζήσουν με αξιοπρέπεια και άνεση κάτι που είναι απολύτως εφικτό αν καταργηθούν οι βλακώδεις στρατιωτικοί εξοπλισμοί που στοιχίζουν αστρονομικά ποσά στα έθνη. Συνεπώς θα λέγαμε ότι ο διεθνισμός αποτελεί ένα είδος πεπρωμένου για τα έθνη οσονδήποτε και αν σήμερα μοιάζουν να αναβιώνουν τα έθνη ως αυτοπροστασία ενάντια στην κακοπροαίρετη παγκοσμιοποίηση.
Comments