Επειδή ο φίλος μου Τίτος Πατρίκιος (μαζί με άλλους) που με "άνδρωσε" μέσα από την Επιθεώρηση Τέχνης δήλωσε πρόσφατα, στα 85 του, ότι ίσως
η Ποίηση είναι για να ΓΡΑΦΕΤΑΙ και όχι να διαβάζεται.
Θέλω να συνηγορήσω με ένα ωραίο πάρα-διαβασμα μου που αποδεικνύει πως το υποσυνείδητο όλων είναι ποιητικώτερο από το Συνειδητό. (Ποτέ μου δεν προσπάθησα καν να γράψω Ποίηση.) Ένα ποίημα του Τίτου τελειώνει ως εξής:
Οι αλλαγές που περιμένου Μ ε.
Οι αλλαγές που δ ε ν περιμένου Μ ε.
Παρα-διάβασα τον τελευταίο στίχο ως
Οι αλλαγές που δεν περιμένου Ν ε.
Ένα παραδιάβασμα που έγινε εντελώς ασυναίσθητα και βελτίωσε ριζικά το νόημα, όχι επειδή είμαι ποιητής, αλλά επειδή ΟΛΟΝΩΝ το υποσυνείδητο δουλεύει ποιητικά. Χωρίς καμία υπερβολή μπορούμε να πούμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ποιητές, χωρίς να το γνωρίζουν. Όπως ο κύριος Ζουρντέν του Μολιέρου κατεπλάγη όταν έμαθε ότι μιλούσε επί δέκα χρόνια πρόζα, χωρίς να το ξέρει!
Коментарі