Ο άθλος του Φρόυντ να παίξει έναν ρόλο όμοιο με του Κοπέρνικου - Αρίσταρχου του Σαμίου (δεν είναι η γη στο κέντρο του σύμπαντος) και του Δαρβίνου ότι ο άνθρωπος μοιάζει ουσιωδέστατα με τις κατώτερες μορφές ζωής από τις οποίες εξελίχθηκε, δηλαδή να δείξει σε ένα τρίτο ναρκισσιστικό τραύμα της ανθρώπινης υπερηφάνειας ότι δεν είμαστε απολύτως κύριοι της συμπεριφοράς μας και συνεπώς της μοίρας μας. Δεν ανακάλυψε τον όρο "Ασυνείδητο" που ήταν τρέχον στην εποχή του, αλλά τον τρόπο λειτουργίας του, πράγμα που είναι η νύχτα με τη μέρα. Και να μην έχει τα θεραπευτικά αποτελέσματα που ελπίζει η ψυχολογία του βάθους, έχει όμως, αναντίρρητα, βαθειά ανθρωπογνωστική αξία. Μπροστά στις άλλες θεωρίες που θεωρούν τον άνθρωπο είτε μαύρο κουτί, είτε αρουραίο (η ratomorphic Psychology του Κέσλερ) ή σαν ρομποτάκι που μπορεί να προγραμματιστεί κατά βούληση από κάθε είδος ολοκληρωτισμού.
Comments