Το να έχει εκτυπωθεί δεκάδες χιλιάδες φορές το πρόσωπο του τάδε πρωθυπουργού είναι για μας ανήθικο εάν δεν έχει τυπωθεί τουλάχιστον μία φορά και το πρόσωπο κάθε πολίτη. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, όχι μόνο στην Ελλάδα.
Είναι περίεργο αλλά παρά την τεράστια εξέλιξη των συστημάτων καταγραφής των προσώπων ή των φωνών ή των πράξεων ελάχιστοι άνθρωποι καταγράφουν δεδομένα από τις ίδιες τους τις οικογένειες που δεν αρκεί φυσικά να πάρουν μερικές φωτογραφίες από το γάμο τους. Τα παιδιά τους, εννοώ μία συστηματική παρακολούθηση του μεγαλώματος τους, και γενικότερα και τον εαυτόν τους. Πριν από 30 χρόνια μου ‘κανε κατάπληξη πόσο λίγοι ηλικιωμένοι είχαν φωτογραφία του εαυτού τους και σήμερα κάπως τα πράγματα έχουν βελτιωθεί μέσα από την ανάγκη των μέσων μαζικής δικτύωσης αλλά πάλι θα ‘λεγε κανείς ότι ο μέσος άνθρωπος παραβλέπει το άμεσο περιβάλλον του. Φερειπείν δεν ηχογραφεί τη φωνή της μητέρας του ή του πατέρα του πριν πεθάνουν ούτε ηχογραφεί τα παιδιά του ενώ μιλάνε. Μπορεί να παίρνει μερικές φωτογραφίες τους, αλλά είναι απίθανο να τα μαγνητοφωνεί ενώ είναι μικρά παιδιά και μιλάνε τρισχαριτωμένα επινοώντας και νέες λέξεις που όπως λέει ο Ρουσσώ “τα παιδιά πλάθουν τη γλώσσα και όχι οι ενήλικες”.
Κατ’ επέκταση κάνω μία έκκληση στους φίλους μου και σε οποιονδήποτε άλλον ενδιαφέρεται για την ιστορικότητα του προσώπου του να καταγράψουν τις φωνές τους αν θέλουν. Βέβαια και μάλιστα προσφερόμαστε σαν ομάδα του “Άνθρωπος Μέτρο” να καταγράψουμε εμείς τη φωνή τους εάν έχουν να διηγηθούν κάτι με αρχή μέση και τέλος, κάποια ιστορία ή οποιαδήποτε εμπειρία τους που νομίζουν ότι αξίζει να γίνει ευρύτερα γνωστή. Φυσικά η καταγραφή αυτή θα γίνει δωρεάν από μας και ούτε θα αποφέρει κανένα κέρδος σε αυτούς που θα την κάνουν. Το κριτήριο είναι μη κερδοσκοπικό καθαρά το να υπάρξει η φωνή όλων καταγεγραμμένη. Όπως πρέπει να υπάρχει και η γραφή τους και η όψη τους και τα λοιπά.
Φανταστείτε δηλαδή σήμερα εάν σε όλους μας μας έλεγαν ότι να πως ήταν ο παππούς σας πριν από 80 χρόνια και τι έλεγε, να η φωνή του και τα λοιπά, θα μας ενδιέφερε τρομερά και για τις γιαγιάδες φυσικά το ίδιο αν όχι περισσότερο και το ότι εντάξει παλιά δεν υπήρχαν τα μέσα αλλά από το 1980 και έπειτα. Ο καθένας έχει ένα μαγνητόφωνο σπίτι του και μπορεί να καταγράψει φωνές και οι Polaroid μηχανές που βγήκανε έδιναν τη δυνατότητα στιγμιαίας φωτογραφίας που σήμερα βέβαια με τα κινητά τηλέφωνα που έχει ο κάθε ένας μπορεί να παίρνει όσες φωτογραφίες θέλει και μάλιστα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν 10 κινητά τηλέφωνα. Περιέργως αυτοί οι άνθρωποι συνήθως αμελούν να πάρουν τα παιδιά τους καθώς μεγαλώνουν ή τις γυναίκες τους ή τους εαυτούς τους και πεθαίνουν χωρίς να έχουν αφήσει φωτογραφίες πίσω τους. Είναι εντελώς απίστευτο αυτό το πράγμα.
Comments